Þann 13. febrúar fengum við góða heimsókn í Þórbergssetur og á Hala. Það var Gísli Sigurðsson frá Árnastofnun með 13 manna hóp svokallað Erasmus  alþjóðlegt verkefni í menningarfræðum og ferðaþjónustu.  Í verkefninu er blanda háskólafólks í menningarfræðum og þeirra sem koma að skipulagi vinsælla ferðamannastaða á borð við Edinborg, Amalfi-ströndina á Ítalíu og Santiago de Compostella. Þáttakendur voru frá Kanada, Rúmeníu , Ítalíu, Frakklandi, Spáni, Hollandi og Skotlandi.  Á öllum þessum stöðum er mikið unnið með menningararfinn og  umræðan snýst um að rýna í það og setja í evrópskt samhengi, með tilliti  til þeirra breyttu fjölmenningartíma sem við lifum á - þegar íbúar á hverjum stað eru ekki lengur sjálfsagðir handhafar arfsins sem staðnum tengist. Spyrja má hér á Hala hvernig tengja nýbúar sig t.d. við Þórberg, náttúruna og söguna, nú eða erlendir ferðamenn sem eru nú í miklum meiri hluta þeirra gesta er koma á staðinn ?

Nú þegar Öræfajökull hefur hrist sig í tvö ár er ekki úr vegi að kynna sér sögu jökulsins, en þá einkum eldgosasöguna. Það vakti athygli mína þegar ég las Ferðabók Eggerts Ólafssonar og Bjarna Pálssonar hversu staðhæfingasamir þeir eru um tvö atriði sem lúta að eldgosum í Öræfajökli. Þessi tvö atriði ef sönn reynast munu gjörbreyta þekkingu okkar og skilningi á eldstöðinn Öræfajökli og hugsanlega öðrum eldstöðvum honum tengdar.

Ferðabók Eggerts og Bjarna er skipt niður í 914 kafla, en í kafla 782 er fjallað um Öræfajökul, hér segir ,,Öræfajökull er eldjökull sem spúð hefur eldi og vatni. Hann skiptist í tvo hluta, sem báðir hafa gosið. Annar þeirra er Sandfellsjökull. Undir honum stendur prestsetrið og kirkjustaðurinn Sandfell. Austari hlutinn heitir Knappafellsjökull. Kallast hann svo af tveimur kringlóttum jökulþúfum austast á honum, sem líkjast helst kringlóttum hnöppum. Öræfajökull er einn af hæstu jöklum landsins og þeim öllum brattari, því að hann líkt og hangir fram yfir byggðina. Hann er hvítur og bjartur tilsýndar, en er annars eldfjall, sem oft hefir gosið með með miklum eld- og vatnagangi. Næst lýsa þeir tveimur síðustu gosum í jöklinum sem þeir telja þau kunnustu og jafnframt stærst. Þetta eru gosin 1362 og 1727.“

Haustþing Þórbergsseturs verður haldið laugardaginn 27. október næstkomandi og hefst kl 11:00 fyrir hádegi.  Að þessu sinni fjallar þingið um nýjar rannsóknir á verkum Þórbergs Þórðarsonar. Fjallað verður m.a. um alþjóðleg áhrif á verk Þórbergs Þórðarsonar í gegnum esperantó, guðspeki og austurlensk fræði. Allir fyrirlesarar á málþinginu hafa unnið að rannsóknum á verkum meistara Þórbergs að undanförnu. Það má segja að núna á "næstu öld" eru fræðimenn á hinum ýmsum sviðum að skilja og skilgreina verk Þórbergs út frá menntun og alþjóðlegri þekkingu hans, þar sem hann lötraði sannarlega ekki um troðnar slóðir þeirrar aldar er hann ól aldur sinn á.

Í lok dagskrár verður farið inn á sýningar Þórbergsseturs og rabbað og skoðað, en unnið hefur verið að ýmsum endurbótum á safninu þetta sumarið.

"Hér lötra allir troðnar slóðir. Hér leggur enginn nýja vegi"

Þórbergssetri hefur borist enn ein gjöfin. Að þessu sinni frá Skaftfellingafélaginu í Reykjavík en á sextugssafmæli Þórbergs, þann 12. mars 1959 var hann gerður að heiðursfélaga og gjöfin er skjal sem staðfestir það.

Skjalið hefur alla tíð prýtt salakynni Skaftfellingafélagsins á Laugaveginum í Reykjavík en núverandi formaður félagsins, Skúli Oddsson, lagði til að Þórbergssetur varðveitti skjalið og því hefur verið fundin staður við útganginn af sýningunni, þar sem gengið er út úr íbúðinni að Hringbraut 45. 

Anna Sigurðardóttir, dóttir Sigurðar Hjaltasonar frá Hólum og  Aðalheiðar Geirsdóttur frá Reyðará afhenti skjalið í Þórbergssetri  nú á dögunum. Við færum henni  kærar þakkir fyrir komuna og alúðarþakkir til Skaftfellingafélagsins í Reykjavík fyrir góðan hug til stofnunarinnar.